Dinar
ağır ceza mahkemesinde mübaşirin Dazkırılı olan şahit bir kadının ismini
Kocaoluklu Fatma diye çağırmış olması gülüşmelere sebep olduğundan
tekrar Dazkırı adını almıştır. 1964 de asırlık çınarlarına izafeten
Çınarlı olarak değiştirilmesine Belediye Meclisi karar vermişse de
anlaşılması güç bir tefsirle ve Dazkırı adının 600 senelik bir mazisi
vardır diyen İl Genel Meclisi kabul etmemiştir. Dazkırı’nın adı Dazkırı
olarak kalmış ve kalmaya devam edecektir.
Dazkırı
ve Dinar Sandıklı’ya bağlı bir bucaktı. Bugün Dazkırı’ya bağlı olan
Başmakçı Dazkırı’nın köylerinden 13 tanesinin merkezi olarak bucak
olunca Dazkırı arazisi 2 bucak haline geldi. 1958 de Çardak’ın ilçe
olarak ayrılıp Denizli’ye bağlanması ve köylerin bir kısmını da
götürmesi Dazkırı bucağını iyice küçültmüşken Dazkırı’nın 1959 da ilçe
olması ile Başmakçı Evciler bucağına tekrar kavuşmuş ve 39 köy ve
kasabadan ibaret şirin bir ilçe olmuştur.
Dazkırı
1923 yılında belediyeliğe kavuşmuş ve Adliyeye sahip olmuşsa da
sonradan belediye ve adliye kaldırılmıştır. 1958 yılı Mart ayında tekrar
belediyeye kavuşmuş ve 01.04.1959 tarihinde 70033 sayılı Kanun ile İlçe
olmuştur. 1965 yılından itibaren hızla kalkınma yoluna girmiştir.
İlçenin bazı köyleri sonradan aşiret ve göçmenlerin yerleşmesi neticesi
teşekkül etmiştir. Bunlar Yörük ve Türkmen aşiretleri ile Bulgaristan ve
Romanya’dan gelen göçmenlerdir.
Muhacir
köyleri diye adlandırılan İdris, yayla, Hisaralan, Hasandede, Akarca,
Akyarma, Bozan köylerimizin göçmen olarak gelip yerleşen medeni ve temiz
köylerimizdir. Gurbet elde vatan hasreti çeken bu vatandaşlarımız
ilçemiz orman içi ve ova köyleridir. Akkeçili ve Akkoyunlu köylerimiz
ise kendi adlarını aldıkları aşiretin kollarındandır. Madenler, Gökçek,
Körkuyu, Hırka, Çevlik, Arıköy gibi köylerimiz göçebe olarak gelen ve
yerleşen Türkmen aşiretleridir. Bu köylerimizin ataları zamanın ulaşım
vasıtası deve kervanları ile nakliyecilik, koyunları ile hayvancılık
yapan Sarıköy, Yukarı ve Aşağı Beltarlalar, Ovacık, Çığra, Akpınar,
Yassıören, Örtülü, Karaağaçkuyusu, Kızılören, köylerimizin bugünkü
sakinleri zamanın koyuncusu göçebe Türkmen aşiretleri olup, keçi
sahipleri orman ve çalılıklar içerisine, koyun sahipleri ise ovalara
yerleşmek sureti ile daimi iskana geçmiş ataların torunlarıdır.
Evciler
, Başmakçı, İlçeleri ile Yüreğil beldemiz ise çok önceden daimi iskana
geçmiş aşiretlerin torunlarıdırlar. Bunların ovalarda iskân etmiş
olmaları koyunculuk ve at sürüleri ile geçimlerini sağlayan aşiretler
olduğunu ortaya çıkarıyor. Sarıkavak, Darıcılar ve Kızılören çok daha
evvelden yerleşik düzene geçmişlerdir.
Sarıkavak:
İzmir – Bağdat yolu üzerinde gözcü olarak yerleştirilmiş Osmanlı
aşiretlerindendirler. Dazkırı sakinleri bu yöreye geldiklerinde
buralarını harap ve gayrı meskun olarak bulmuşlar ve onun içindir ki;
Çiftlik, Yeniceler, Demirciköy, Gençali köylerini de kapsayan geniş
sahaya kolayca hakim olmuşlardır. Sonradan gelen aşiretlerle bugünkü
iskan meydana gelmiştir. Dazkırı’da yabancı veya Türk olmayan hiçbir
aşiret ve kavim yoktur. Hepsi öz be öz Türk boylarının torunlarıdır.
İzmir
– Eğridir demiryolunun yapılması sırasında İngiliz ve Rumlar istasyon
civarında yerleşmişlerse de bunlar çok mahdut ailelerdir. İstiklal
harbini müteakip demiryolunun devletimize devir edilmesi ile hiçbir
yabancı unsur kalmamıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder